Schipholwanbeleid

De gemiste kansen voor Nederland

Schipholgate

Systematische tegenwerking door Schiphol en de Staat

Chipshol

Ambitieuze gebiedsontwikkelaar al 20 jaar 'kaltgestellt'

Schultz van Haegen, foto

6 June 2012

Schultz van Haegen: een lange naam is niet automatisch een goede naam

Melanie Henriëtte Schultz van Haegen-Maas Geesteranus mag een indrukwekkend lange naam hebben. Minder fraai is de naam die zij heeft gemaakt als staatssecretaris van Verkeer & Waterstaat van 2002 tot 2007 en Minister van Infrastructuur en Milieu in het kabinet Rutte sinds 2010. In het Chipshol-Schiphol dossier werd haar optreden als staatssecretaris zó getekend door fouten en onwaarheden, dat het eigenlijk niet te geloven is dat zij dubbel promotie heeft gemaakt. Promotie van staatssecretaris naar minister, en van één ministerie (Verkeer & Waterstaat) naar twee (Infrastructuur en Milieu is immers een samenvoeging van V&W en VROM).

Het was Schultz van Haegen die op 13 februari 2003 het bouwverbod uitvaardigde voor het Groenenbergterrein van Chipshol. Dat deed ze niet op eigen houtje: erger, er was heel wat aan voorafgegaan en ze liet zich als bewindsvrouw al die tijd voor het karretje spannen van Schiphol c.s. Toenmalig CEO Cerfontaine had zich voorgenomen vastgoedconcurrent Chipshol met vereende krachten uit te schakelen, en liet geen mogelijkheid daartoe onbenut.

De luchthaven had eerst contact opgenomen met de gemeente Haarlemmermeer om te kijken hoe ze Chipshol konden tegenhouden. Cerfontaine zette persoonlijk het gemeentebestuur onder druk en vroeg daarbij hulp van toenmalig directeur Kroese van Luchtverkeersleiding Nederland (LVNL). Die werkte graag mee: in brieven aan de gemeente en staatsecretaris Schultz van Haegen schopte hij paniek over de 'desastreuze gevolgen' van bebouwing van het Groenenbergterrein, waardoor Schiphol 'onbereikbaar' zou worden.

Er ontstond een heuse 'Operatie Groenenbergterrein', naar later bleek uit stukken die Chipshol via de Wet Openbaarheid Bestuur in handen kreeg. Een samenspanning van gemeente, provincie, LVNL, de vastgoedbedrijven van Schiphol (rechtstreekse concurrenten van Chipshol), twee ministeries en de duurbetaalde advocaten van de luchthaven, om linksom of rechtsom het plan van Chipshol tegen te houden.

Over de streep
Het was duidelijk dat Chipshol grote schade zou lijden en dat daar iemand voor zou moeten opdraaien. De gemeente was daar beducht voor en Schiphol gaf (ondanks een eerdere toezegging) niet thuis, dus besloot Schultz van Haegen dat Verkeer & Waterstaat wel garant zou staan om de gemeente over de streep te trekken.

Met deze toezegging bezweek de gemeente Haarlemmermeer onder de druk, weigerde Chipshol de bouwvergunning en nam een zgn. voorbereidingsbesluit dat bebouwing voor altijd onmogelijk zou maken. Het kwam erop neer dat Chipshol nog maar 1 dag zou hebben om een gewijzigde bouwaanvraag in te dienen, of alle kansen op het bebouwen van het terrein waren definitief verkeken. Het besluit speelde zich echter af in een geheime raadsvergadering, en de bekendmaking van het besluit werd met 1 wettelijke verplichte advertentie gepubliceerd in De Volkskrant.

Dankzij een tip werd Chipshol op deze advertentie gewezen, en slaagde erin nog dezelfde dag een nieuwe bouwaanvraag in te dienen. Fase 1 van de samenspanning, de 'Operatie Groenenbergterrein' was daarmee mislukt: de gemeente moest deze aanvraag wel in behandeling nemen.

Snelle Schultz
Maar Cerfontaine gaf niet op. Toen de gemeente de bouwvergunning uiteindelijk verleende, richtte hij zich –door haar zelf aangespoord en per brief tot spoed gemaand– opnieuw tot Schultz van Haegen op Verkeer en Waterstaat. In een brief verzocht hij haar om een bouwverbod voor het Groenenberg-terrein. Met als argument de veiligheid en ‘zeer ernstige beperkingen in het gebruik van de Aalsmeerbaan’, naar later is gebleken absolute onzin. Binnen enkele dagen al meldde staatssecretaris Schultz van Haegen aan dat verzoek te willen voldoen.

De staatssecretaris was waarschijnlijk nog nooit zo snel geweest: met de nieuwe Luchtvaartwet, die enkele dagen later in werking zou treden, zou een bouwverbod onmogelijk worden. Het bezwaarschrift van Chipshol tegen het bouwverbod werd ineens ook binnen één week van tafel geveegd. De werkwijze van Schultz van Haegen was duidelijk: ‘U vraagt en wij draaien’.

Het bouwverbod bleef van kracht, ook onder Minister Eurlings, tot het nota bene op verzoek van Cerfontaine zelf weer werd opgeheven... Schiphol was door de rechtbank schadeplichtig bevonden en probeerde met deze manoeuvre de schadevergoeding zo laag mogelijk te houden. Over deze schadevergoeding wordt tot op de dag van vandaag nog geprocedeerd, want Schiphol weigert nog steeds mee te werken aan een oplossing voor deze kwestie en blijft zich daarbij bovendien baseren op de stellingen van de LVNL die door de Hoge Raad onherroepelijk is veroordeeld.

Terug als minister
Inmiddels is Schultz van Haegen als minister terug op het departement dat nu Infrastructuur en Milieu heet. Beloond voor haar krachtdadig optreden als hulpje van Cerfontaine? Die is weliswaar weg bij Schiphol maar inmiddels voorzitter van de Raad van Toezicht van Luchtverkeersleiding Nederland (LVNL). Dezelfde LVNL die op zijn verzoek jarenlang volhield dat de bebouwing van het Groenenberg desastreuze gevolgen zou hebben voor de vliegveiligheid, tot van die beweringen geen spaan heel bleef nadat een onafhankelijk Brits bureau deze onder de loep had genomen. De LVNL is zeer onlangs door de Hoge Raad onherroepelijk veroordeeld wegens deze kwalijke rol in de tegenwerking van Chipshol.

Verantwoordelijk minister voor de LVNL is... Schultz van Haegen-Maas Geesteranus. De tegenwerking van het bedrijvenpark van Chipshol wordt door haar gewoon voortgezet met o.a. de reservering voor de volstrekt overbodige 7e startbaan, de Parallelle Kaagbaan; en het tracébesluit omlegging A9 dat de Airport City van Chipshol onmogelijk maakt. Alles ten koste van Chipshol, de belastingbetaler en de Nederlandse economie.

‹ Terug naar het overzicht