Nederland Commissieland
Twee van de belangrijkste bedrijven voor de Nederlandse economie, Schiphol en de KLM, staan lijnrecht tegenover elkaar. Dat zou nog tot daaraantoe zijn als ze elkaars concurrenten waren, maar ze moeten samen door één deur. Zijn van elkaar afhankelijk. Wat doet men dan in slagvaardig Nederland? Men roept een commissie in het leven! Onder leiding van iemand die niet gehinderd wordt door kennis van zaken, en wiens overlegrol bij de discussie "over de balans tussen de groei van de luchtvaart op Schiphol, de hinderbeperking en de kwaliteit van de omgeving" ook al vergeefse moeite blijkt te zijn geweest. Want precies dáárover gaat nu het conflict.
De commissie wordt geleid door Hans Alders, oud-PvdA politicus die in 2005 in opspraak raakte toen hij naast zijn baan als Commissaris van de Koningin in Groningen met een waslijst aan nevenfuncties zijn inkomen bijna wist te verdubbelen tot tenminste € 212.689. Wat hij precies verdiende is nooit duidelijk geworden, omdat de inkomsten uit 3 nevenfuncties tot op de dag van vandaag onopgehelderd zijn gebleven. In de commissie zitten ook een commissaris van Schiphol en een van KLM (oud-Schipholdirecteur Hans Smits). Goed beschouwd is het natuurlijk de taak van de commissarissen om zélf het conflict op te lossen, niet om in een commissie te gaan zitten onder leiding van salonsocialist Alders.
Die mocht in 2008 zijn naam geven aan de Alderstafel, waaraan een akkoord werd gesmeed over de toekomst van Schiphol. Dat is voor piet snot geweest, want de ruzie tussen KLM en Schiphol heeft er juist mee te maken dat dit akkoord aan alle kanten wordt geschonden. Al in maart schreef het Haarlems Dagblad dat het Aldersakkoord op barsten stond, dus het is zeer de vraag wat van deze nieuwe commissie verwacht kan worden.
Niet Alders, maar de topmannen van Schiphol en KLM hebben de sleutel op de oplossing in handen. Chipshol-oprichter Jan Poot heeft Schiphol-president Nijhuis nog niet zo lang geleden uitgenodigd om met hem en anderen op werkbezoek te gaan bij 2 voorbeeldluchthavens, Atlanta en Dubai –die nauw en constructief samenwerken met hun 'dominating' airlines resp. Delta en Emirates, waardoor ze de luchtvaartmaatschappijen, die immers belangrijker zijn dan de luchthaven zelf, versterken. Dit in tegenstelling tot Schiphol dat nooit economische motor is geworden, en van conflict naar conflict sukkelt. "Je moet je partijen waar je van kunt leren niet als tegenstander behandelen maar als bondgenoot en voorbeeld,” bepleitte Poot begin dit jaar nog in een advertentie nadat Schiphol een, naar snel bleek niet serieuze, toenaderingspoging tot Chipshol had ondernomen.
In Nederland bestaat blijkbaar de rotsvaste overtuiging dat je als dwerg een succesvolle overmacht tegen beter weten in moet negeren, in plaats van aansluiting te zoeken bij –en te leren van– de wereldwijde eredivisie. Zo blijven we Nederland, Commissieland, zonder een echte oplossing die zowel de luchthaven als de KLM helpt.
Nederland wordt geregeerd door onderwijzers, ambtenaren en personen met overheidsgerelateerde inkomens. Deze mensen worden gerecruteerd uit leden van politieke partijen. Deze groep is de afgelopen decennia steeds kleiner geworden. Het niveau is onvoldoende en er zijn te veel gelukzoekers.
- door ING. R.p. Van Delden op 12 December 2012Manipulatief, opportunistisch, uit op macht en inkomen.
Door megalomaan doorgroeien van organisaties ( onderwijs, woningbouwcorporaties, zorginstellingen enz.) , te veel ondeskundige en ontbreken van gespecialiseerde managers .
Nooit verantwoording hoeven af te leggen.
Schaamteloos graaien.
Heilig geloof in eigen gelijk. Discussies onmogelijk.
Dus ondergraven zij de democratie.
Mensen van nullen en enen. Gelovend in louter ratio, terwijl een gemeenschap van mensen voor 80% uit positieve emotie bestaat. Sorry cultuur. Alles uitproberend en denken dat dat zonder onherstelbare schade kan. Voor die elite is alles maakbaar en herstelbaar.
Zij vergeten dat de humuslaag en infrastructuur waarop zij experimenteren met onze maatschappij door ons ouderen in 4 decennia is opgebouwd in een tijdstip wij nog zelf eigen verantwoordelijkheid droegen en elkaar solidariteit konden geven en met respect met elkaar omgingen.
Nu wordt solidariteit afgedwongen. De bevolking wordt niet meerbetrokken in overheids beslissingen.
Het land zit vol lobbyistenorganisaties die de ondeskundige elite moet helpenin het nemenvan beslissingen.
We zijn op weg naar een nieuw USSR.