Hoeveel incidenten kan een 'incidentenminister' zich veroorloven?

Op 16 februari 2012 kopte het NRC 'Smet op blazoen Schultz'. Aanleiding voor het artikel was dat de Minister van Infrastructuur "stevig op de vingers was getikt" door de Tweede Kamercommissie, die onderzoek had gedaan naar het spoorsysteem in Nederland. De commissie noemt haar "een incidentenminister die zonder deugdelijke informatie besluiten neemt en de Tweede Kamer onvoldoende informeert." NRC stelt in het artikel vast dat "in het verleden bewindslieden om minder weggestuurd" zijn en hoe "de Tweede Kamer zich gretig opstelt als boze consumentenorganisatie". Opvallend dat zich rond Schiphol, onder verantwoordelijkheid van Schultz, het ene na het andere incident voordoet en dat de Tweede Kamer dáár dan ineens niet om lijkt te malen.

Zo staat het recente incident van 16 juni jl., waar verschillende vliegtuigen zijn opgestegen van een gesloten startbaan ("Levensgevaarlijke fout Schiphol", Telegraaf 21-06-2012) niet op zichzelf:

• Op 10 februari 2010 steeg een KLM Boeing op vanaf de taxibaan náást de startbaan, nota bene na aansporing van de LVNL om nog even snel een ander toestel te passeren dat ook op het punt stond te starten.
  
• In augustus 2011 viste De Telegraaf een bijna luchtramp uit de doofpot: op 6 december 2007 misten een KLM Boeing en een Air France Airbus elkaar op een haar na, na van kruisende startbanen te zijn opgestegen.

Schultz is als minister net zo verantwoordelijk voor Schiphol en de Luchtverkeersleiding als voor het spoor, en dus net zo goed op haar falen aan te spreken. Is het niet gek dat de Tweede Kamer zich drukker maakt over een trein die een half uur vertraging heeft, dan over bijna-luchtrampen waarbij honderden slachtoffers hadden kunnen vallen?

De Schiphol-gerelateerde incidenten die onder verantwoordelijkheid van Schultz van Haegen plaatsvinden hebben lang niet alleen met de vliegveiligheid te maken. Integendeel: soms wordt de vliegveiligheid er te onpas bij gehaald om andere motieven onder het kleed te moffelen.

Voorbeeld hiervan is natuurlijk het bizarre opzetje van Cerfontaine (Schiphol), Kroese (LVNL) en Schultz (toen staatssecretaris) om de bebouwing van het Groenenberg-terrein van Chipshol te verhinderen met de 'desastreuze gevolgen' voor de bereikbaarheid en vliegveiligheid van Schiphol als misplaatst excuus (achtergronden). De Hoge Raad heeft onlangs, na jarenlange procedures, de LVNL veroordeeld voor onrechtmatig handelen in deze zaak en schadeplichtig gesteld. Zal Schultz van Haegen als verantwoordelijk minister nu eens zelf de leiding nemen en met het zwaar gedupeerde Chipshol een regeling tot schadevergoeding te treffen? Of laat ze het aan de LVNL en Schiphol over om het ook daarover maar weer op een jarenlang slepende procedure aan te laten komen?

In dat licht bezien is toch de vraag hoe het in hemelsnaam heeft kunnen gebeuren dat uitgerekend één van de hoofdrolspelers in dat manipulatieschandaal, Gerlach Cerfontaine, begin vorig jaar tot voorzitter van de Raad van Toezicht van de LVNL werd benoemd. Wie haalt het in zijn (of haar) hoofd om iemand met zijn zeer beladen Schiphol/Spaarndam-verleden op die positie te zetten? Welnu, dat was het departement van Schultz van Haegen. Dat kan toch bijna géén incident zijn!? Aan de manipulaties lijkt dus nog geen eind te komen.

In het gunstigste geval heeft Schultz zich indertijd rond het bouwverbod als een onwetend hert laten manipuleren door Cerfontaine en de LVNL, wat de kwalificatie "incidentenminister die zonder deugdelijke informatie besluiten neemt" bevestigt. Als er van zoveel onbenul sprake kan zijn bij een bewindspersoon vraag je je af hoe zij enkele jaren later gepromoveerd kan worden tot minister op hetzelfde beleidsterrein (om op haar beurt korte tijd later Cerfontaine weer ten tonele te voeren). Het lijkt dan ook logischer aan te nemen dat zij willens en wetens Schiphol heeft geholpen concurrent Chipshol de voet dwars te zetten. Dan dringt zich die andere stelling uit het NRC op dat "in het verleden bewindslieden om minder weggestuurd" zijn. En vraag je je af waarom de Tweede Kamer die zich zo "gretig opstelt als boze consumentenorganisatie" geen mond open doet als het om de al 20 jaar slepende Chipshol-zaak gaat.

‹ Terug naar het overzicht