Deskundigencommissie schadeberekening talmt en talmt
Het begint te lijken op rechtsweigering, een doodzonde in Nederland. Want nadat Schiphol in januari 2005 werd veroordeeld tot het compenseren van alle schade van Chipshol inzake het Groenenberg-terrein, benoemde de rechtbank op 30 maart 2005 een deskundigencommissie die de opdracht kreeg binnen vier maanden een schaderapport uit te brengen. Inmiddels zijn we 13 maanden verder en er is nog altijd geen rapport. Hiermee wordt het krachtige en duidelijke vonnis van de rechtbank ondergraven terwijl de commissie expliciete orders van de rechtbank in de wind slaat. Kan dat zomaar? In plaats van het eigen falen te erkennen lijkt de commissie zelfs aan te sturen op nog meer uitstel. Zo schrijft commissielid Berkvens op 20 april aan Chipshol: “Ik verwacht dat ik medio mei 2006 beter dan thans zal kunnen antwoorden op uw vraag wanneer u het deskundigenrapport in deze zaak kunt verwachten.” Dit lijkt, nadat de opgelegde termijn ruim drie keer is verstreken, op een provocatie. Wordt hier een spelletje gespeeld?
Het rechterlijk college te Haarlem dat het vonnis op 12 januari 2005 uitsprak zou dit niet moeten accepteren. Zeker niet nu deze handelwijze van de commissie nog eens bovenop de talrijke evidente belangenverstrengelingen komt van de leden Berkvens en Toornend met Schiphol en de provincie Noord-Holland die eerder op deze site werden beschreven. Van Toornend kan bovendien nog worden gezegd dat hij niet over het ethisch besef beschikt om namens de rechtbank te kunnen optreden. Wat is de waarde van een rechterlijk vonnis als de executie in handen wordt gelegd van partijdige en incapabele personen? Wat heeft het voor zin als de rechter de Ahold-top veroordeelt maar vervolgens de accountant van Meurs en de huisschilder van Van der Hoeven belast met het bepalen van de strafmaat? Dat tast de rechtszekerheid aan: dit kan en mag een rechtsstaat niet tolereren!
Door het opmerkelijke getalm van de schadecommissie waarvan de stellige indruk bestaat dat het in feite gaat om moedwillige vertraging (reeds vorig jaar correspondeerde Chipshol met de commissie over haar geringe daadkracht) wordt de gelaedeerde ook nog eens geconfronteerd met een hopeloze juridisering van de schadevraag: de rechtbank zal het uiteindelijke schadebedrag moeten vaststellen op basis van maar liefst acht rapportages van drie partijen: de commissie, Schiphol en Chipshol. Een onmogelijke opgave. Een situatie bovendien die alleen maar in het nadeel kan werken van de eisende partij, Chipshol dus. Gedaagde weet door samenspanning blijkbaar steeds weer uitstel van executie te verkrijgen.
Dit alles klemt te meer daar het helemaal niet zo moeilijk is het echte, reële schadebedrag te berekenen. Buitenlandse deskundigen zouden dat binnen enkele weken voor elkaar hebben. De commissie-Toornend is echter niet uit op een eerlijke berekening van de schade, maar op het beschermen van gerelateerde partijen. Dat blijkt uit de cijfers en de methodes die zijn gehanteerd in de concept-rapportage. Dat zegt Chipshol niet alleen, maar ook deskundigen als prof. J. Joling en prof. H. Ophof.
Hoe nu verder? Op dit moment kan Chipshol er slechts op hopen dat de rechters die het eerlijke en duidelijke vonnis hebben gewezen begin 2005 ook de volgende stap zullen zetten en zullen toezien op een eerlijke schadeberekening, desnoods door een nieuwe schadecommissie.
